Afscheid van Zuco

Ongeveer 2 jaar geleden overleed mijn konijn Rocky. Die werd 10, dus had een mooi leven gehad. Niet lang daarna kreeg ik Zuco, een geweldig leuk, lief, ondeugend en mooi  dwergkonijntje. Hij was toen net op de leeftijd dat hij bij zijn moeder weg mocht en zooo schattig. Vorig jaar heb ik een vriendinnetje voor hem uit de opvang gehaald; Suzie, zodat hij niet de hele dag alleen was als ik niet thuis was. Een week of 6 geleden werd Zuco ziek; E.cuniculi. Een vervelende konijnenziekte (parasiet), maar tegenwoordig wel behandelbaar met Panacur (een ontwormingsmiddel voor honden en katten). Hij knapte snel weer op, maar ik moest toch 4 weken lang die kuur blijven geven. Na ongeveer 3,5 week kreeg Zuco diarree. Hij wilde ook niet zo goed meer eten, dus ook nog dwangvoeding gegeven. Hij viel nog steeds veel af, dus weer naar de dierenarts en die gaf het advies heeeel veel dwangvoeding te geven. Dus ik zat 5x per dag Zuco op de tafel via een spuitje wat voeding in zijn bekje te spuiten. Hij leek er wel iets van aan te komen, maar afgelopen zondag kreeg hij ineens weer de verschijnselen van E.cuniculi. Snel de dierenarts gebeld en ik moest wederom panacur geven. Volgens deze dierenarts moest je na de 4 weken nog eens 2 maanden door blijven gaan met het geven van de helft van de kuur. Ik had maandagmiddag vrij genomen van mijn werk om Zuco nog extra voeding te geven, maar toen ik thuis kwam wilde hij zelfs dat niet meer. Dierenarts weer bellen en ik kon een half uur later al langskomen. Terwijl we in de wachtkamer zaten ging Zuco al hard achteruit (hij viel steeds om). Het leek wel eeeuwen te duren voordat we naar binnen mochten. In de behandelkamer waren zijn achterpoten ook al verlamd en zijn voorkopen reageerde spastisch. Terwijl we het er nog over hadden om hem te laten opnemen, ging hij zo snel achteruit, dat eigenlijk de kans op herstel nihil was. Hij kon alleen nog op zijn zij liggen en met zijn koppie maakte hij ook spastische bewegingen. Toen maar besloten om hem toch in te laten slapen (volgens de dierenarts zou hij binnen het half uur waarschijnlijk zelf al overleden zijn, maar we wilden hem niet langer laten lijden). Zo moest ik dus afscheid nemen van mijn allerliefste Zuco. Suzie mist hem ook, die is nu extra knuffelig en krijgt natuurlijk veel aandacht.