Een tijdje terug had ik meegedaan met een puzzelactie van het blad Onkruid. Ze gaven een heleboel prijzen weg en je mocht er 2 uitkiezen (en moest natuurlijk de goede oplossing opsturen). De hoofdprijs was een Total Body Scan bij Prescan (MRI, hartscan, cardioprogramma). Nu liep ik al een tijd met het idee rond dat ik dat best eens zou willen, maar a) het is best duur... en b) het leek me ook eng.. stel dat ze wat vinden. Maar aangezien hartproblemen aan 2 kanten in de familie zit bij mij en omdat ik zelf ook andere klachten heb gehad, heb ik de puzzel ingevuld en toch gekozen voor de hoofdprijs (kans dat ik zou winnen leek me overigens niet zo groot) en de laatste prijs (t-shirt). Mijn verbazing was groot toen ik een maandje later opeens een brief van Prescan in de bus kreeg dat ik gewonnen had !! Leuk !! En toch wel eng !!
Gisteren was de grote dag. Ik was al een tijdje nerveus, met name voor de MRI, aangezien ik toch wel een beetje last heb van claustrofobie (ik durf wel in een lift, maar ben ook weer blij als de deuren weer open gaan). We werden ontvangen door een heel aardige dame die onze (moeder was mee) begeleidster was die dag. Ze werkte al sinds het begin van de opening van Prescan in Baarn en werkt ook al 33 jaar in de verpleging in een ziekenhuis. Iemand met verstand van zaken dus ;) Er was een grote lounge waar je het e.e.a. kon drinken, eten (veel fruit), de olympische spelen op stond op een groot beeldscherm (yeah) en er zelfs wifi was. We waren dus van alle gemakken voorzien tijdens het wachten. Als eerste mocht ik naar de MRI. De jongen die daar dienst had werkt ook gewoon in een ziekenhuis en sinds mei ook bij Prescan. Wel fijn om te horen dat ze dus ook allemaal een 'ziekenhuisachtergrond' hebben en toch in het pre-scannen geloven (er zijn tenslotte ook genoeg tegenstanders van). Die MRI was dus echt MEGA-ENG. Crisis.. Je mocht wel je eigen muziek meenemen en mede dankzij Khadja Nin en de tip van de begeleidster (doe je ogen al dicht voordat je er in gaat), werd ik na zo'n 5 minuten wat rustiger (daarvoor was mn hartslag 200 of zo, klamme handjes en paar keer de neiging gehad om toch op het alarmbelletje te drukken).
Maar oke, de eerste sessie (hoofd) was ik goed doorgekomen. Ze namen foto's van de hersenen, de schedel, de aders naar de hersenen toe e.d. Wel heel gaaf om later dus de foto's te zien. De bovenste foto rechts ben ik dus ;) De linkse daarna is een foto van de hersenen en de foto hieronder ook. Ik was blij dat ik na 13 minuten weer even kon staan en rustig adem kon halen. Buiten dat dat ding onwijs krap is, maakt het ook een partij herrie. Nou, op voor de 2e sessie, de borst/bovenbuik. Deze zou 20 minuten duren. Volgens de jongen was deze minder eng (geen kap meer over je hoofd) want je hoofd 'lag er al bijna buiten' en hij ging tegen me praten voor de ademhaling (dus geen muziek, aahh). Ik er weer in (ogen dicht), hij naar de andere kant 'kijk maar', zegtie. Dus ik doe mijn ogen open. Zie hoe krap dat hele ding is en schiet meteen in de stress. Weer even er uit. En op adem komen.
Ik had gelukkig Rescue druppels van Bach bij me, dus daar even een flinke dosis van genomen. Toen eerst maar sessie 3 gedaan, want die was maar 13 minuten (met muziek) en ik zou nog wat meer met mijn hoofd bij de 'uitgang' liggen. Deze ging gelukkig iets beter (wel toen ik er in lag bijna weer op het paniekbelletje gedrukt, lol) en ik hield het vol ! Pfiew. Dat was nr. 2. Toen moest dus toch die laatste nog komen (onderbuik). Weer een dosis Rescue druppels naar binnen gegoten, ogen dicht en gaan. Uiteindelijk toch gelukt om ook de laatste sessie goed voor elkaar te krijgen. De foto links is van de halsslagaders, die er gelukkig ook netjes uitzagen. Ik moet nog wel een IMT meting krijgen, maar daar moet ik nog een keer voor terug.
De andere foto's zijn wat lastiger uit te leggen wat nou precies wat is, dus die hou ik voor mezelf ;) Na deze stresssessie in de MRI konden we weer even bijkomen in de lounge. Daarna volgde een hartecho. Dat was helemaal gaaf om te zien, je ziet dus echt op het filmpje je hart bewegen en de toevoer van het bloed naar het hart e.d. Helaas kreeg ik daar geen foto's van mee (van de MRI allemaal wel). De cardiologe (een gender cardiologe) legde na afloop precies uit wat ze had gedaan. Gelukkig was ook dit helemaal in orde, geen rare dingen of ruis of wat dan ook. Pfiew ;) De foto van de hartecho is dus niet van mij, maar geeft 1 van de vele beelden die ik ook te zien heb gekregen.
Vervolgens moest ik het cardioprogramma doen. Een longfunctie test (in een buisje blazen) die ook goed in orde was. Een ECG in ruststand (prima), bloeddruk (ook prima) en daarna het fietsen en kijken hoe alle grafiekjes dan reageren. Ik moest 120% halen met fietsen en haalde uiteindelijk 130% (yeah), alleen de duur had wel wat langer gekunt, conditie was niet heel goed, haha, maar dat wist ik al ;) En daarna nog een keer een ECG in ruststand. Na afloop kregen we zowel met de cardiologe een eindgesprek als met de Duitse arts die de MRI beelden had gekeken (videoverbinding met Duitsland). Alles bleek in orde. Wel een klein beetje slijtage aan mijn onderrug (klopt wel, want daar heb ik ook het snelste last) en nog 2 kleine dingetjes die verder geen vervolgonderzoek hoeven. De cd met alle MRI beelden kreeg ik dus mee naar huis en binnenkort krijg ik ook nog een rapport met alle bevindingen. Ondanks dat de MRI zo'n beetje het engste is wat ik meegemaakt heb, ben ik toch blij dat ik het gedaan heb !
Een tijdje terug had ik meegedaan met een puzzelactie van het blad Onkruid. Ze gaven een heleboel prijzen weg en je mocht er 2 uitkiezen (en moest natuurlijk de goede oplossing opsturen). De hoofdprijs was een Total Body Scan bij Prescan (MRI, hartscan, cardioprogramma). Nu liep ik al een tijd met het idee rond dat ik dat best eens zou willen, maar a) het is best duur... en b) het leek me ook eng.. stel dat ze wat vinden. Maar aangezien hartproblemen aan 2 kanten in de familie zit bij mij en omdat ik zelf ook andere klachten heb gehad, heb ik de puzzel ingevuld en toch gekozen voor de hoofdprijs (kans dat ik zou winnen leek me overigens niet zo groot) en de laatste prijs (t-shirt). Mijn verbazing was groot toen ik een maandje later opeens een brief van Prescan in de bus kreeg dat ik gewonnen had !! Leuk !! En toch wel eng !!
Gisteren was de grote dag. Ik was al een tijdje nerveus, met name voor de MRI, aangezien ik toch wel een beetje last heb van claustrofobie (ik durf wel in een lift, maar ben ook weer blij als de deuren weer open gaan). We werden ontvangen door een heel aardige dame die onze (moeder was mee) begeleidster was die dag. Ze werkte al sinds het begin van de opening van Prescan in Baarn en werkt ook al 33 jaar in de verpleging in een ziekenhuis. Iemand met verstand van zaken dus ;) Er was een grote lounge waar je het e.e.a. kon drinken, eten (veel fruit), de olympische spelen op stond op een groot beeldscherm (yeah) en er zelfs wifi was. We waren dus van alle gemakken voorzien tijdens het wachten. Als eerste mocht ik naar de MRI. De jongen die daar dienst had werkt ook gewoon in een ziekenhuis en sinds mei ook bij Prescan. Wel fijn om te horen dat ze dus ook allemaal een 'ziekenhuisachtergrond' hebben en toch in het pre-scannen geloven (er zijn tenslotte ook genoeg tegenstanders van). Die MRI was dus echt MEGA-ENG. Crisis.. Je mocht wel je eigen muziek meenemen en mede dankzij Khadja Nin en de tip van de begeleidster (doe je ogen al dicht voordat je er in gaat), werd ik na zo'n 5 minuten wat rustiger (daarvoor was mn hartslag 200 of zo, klamme handjes en paar keer de neiging gehad om toch op het alarmbelletje te drukken). 
Maar oke, de eerste sessie (hoofd) was ik goed doorgekomen. Ze namen foto's van de hersenen, de schedel, de aders naar de hersenen toe e.d. Wel heel gaaf om later dus de foto's te zien. De bovenste foto rechts ben ik dus ;) De linkse daarna is een foto van de hersenen en de foto hieronder ook. Ik was blij dat ik na 13 minuten weer even kon staan en rustig adem kon halen. Buiten dat dat ding onwijs krap is, maakt het ook een partij herrie. Nou, op voor de 2e sessie, de borst/bovenbuik. Deze zou 20 minuten duren. Volgens de jongen was deze minder eng (geen kap meer over je hoofd) want je hoofd 'lag er al bijna buiten' en hij ging tegen me praten voor de ademhaling (dus geen muziek, aahh). Ik er weer in (ogen dicht), hij naar de andere kant 'kijk maar', zegtie. Dus ik doe mijn ogen open. Zie hoe krap dat hele ding is en schiet meteen in de stress. Weer even er uit. En op adem komen. 
Ik had gelukkig Rescue druppels van Bach bij me, dus daar even een flinke dosis van genomen. Toen eerst maar sessie 3 gedaan, want die was maar 13 minuten (met muziek) en ik zou nog wat meer met mijn hoofd bij de 'uitgang' liggen. Deze ging gelukkig iets beter (wel toen ik er in lag bijna weer op het paniekbelletje gedrukt, lol) en ik hield het vol ! Pfiew. Dat was nr. 2. Toen moest dus toch die laatste nog komen (onderbuik). Weer een dosis Rescue druppels naar binnen gegoten, ogen dicht en gaan. Uiteindelijk toch gelukt om ook de laatste sessie goed voor elkaar te krijgen. De foto links is van de halsslagaders, die er gelukkig ook netjes uitzagen. Ik moet nog wel een IMT meting krijgen, maar daar moet ik nog een keer voor terug. 
De andere foto's zijn wat lastiger uit te leggen wat nou precies wat is, dus die hou ik voor mezelf ;) Na deze stresssessie in de MRI konden we weer even bijkomen in de lounge. Daarna volgde een hartecho. Dat was helemaal gaaf om te zien, je ziet dus echt op het filmpje je hart bewegen en de toevoer van het bloed naar het hart e.d. Helaas kreeg ik daar geen foto's van mee (van de MRI allemaal wel). De cardiologe (een gender cardiologe) legde na afloop precies uit wat ze had gedaan. Gelukkig was ook dit helemaal in orde, geen rare dingen of ruis of wat dan ook. Pfiew ;) De foto van de hartecho is dus niet van mij, maar geeft 1 van de vele beelden die ik ook te zien heb gekregen. 
Vervolgens moest ik het cardioprogramma doen. Een longfunctie test (in een buisje blazen) die ook goed in orde was. Een ECG in ruststand (prima), bloeddruk (ook prima) en daarna het fietsen en kijken hoe alle grafiekjes dan reageren. Ik moest 120% halen met fietsen en haalde uiteindelijk 130% (yeah), alleen de duur had wel wat langer gekunt, conditie was niet heel goed, haha, maar dat wist ik al ;) En daarna nog een keer een ECG in ruststand. Na afloop kregen we zowel met de cardiologe een eindgesprek als met de Duitse arts die de MRI beelden had gekeken (videoverbinding met Duitsland). Alles bleek in orde. Wel een klein beetje slijtage aan mijn onderrug (klopt wel, want daar heb ik ook het snelste last) en nog 2 kleine dingetjes die verder geen vervolgonderzoek hoeven. De cd met alle MRI beelden kreeg ik dus mee naar huis en binnenkort krijg ik ook nog een rapport met alle bevindingen. Ondanks dat de MRI zo'n beetje het engste is wat ik meegemaakt heb, ben ik toch blij dat ik het gedaan heb ! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten