Suzie...

Suzie is niet meer ;( Ik merkte de afgelopen dagen dat Suzie wat minder ging eten. Aangezien minder eten kan duiden op iets mis zijn in de darmen en dit bij konijnen levensgevaarlijk kan zijn, ben ik gisteren langs de dierenarts gegaan. Binnengekomen bleek ze goed uit d'r ogen te kijken, de vacht glom nog mooi en aan de tanden mankeerde ook niets. Toen ging de dierenarts meer bij haar buik voelen. Suzie vond dat (op z'n zachtst gezegd niet prettig) en wilde weg en vluchte richting mij. Ik heb haar geprobeerd te kalmeren maar ze schoot in een soort stress aanval, d'r kopje ging naar achter, ze snakte naar adem en was slap. Een Zuco dejavu (die had dat ook op het laatste moment). De dierenarts gaf nog een spuitje om de vaten wijder te maken in de hoop dat de bloeddruk omhoog zou gaan en ze weer beter zou reageren, maar ik wist al genoeg. Hier zou ze niet meer uitkomen. Een paar minuten later was ze inderdaad overleden. Voor de zekerheid nog wel een spuitje gevraagd, voor het geval ze alleen soort van verlamd was of zo (je haalt vanalles in je hoofd). Ik ben nog steeds meer boos dan verdrietig. Heb nog steeds een soort ongeloof dat het gebeurt is. Uiteindelijk bleek dat het slechte eten kwam omdat ze 2 tumoren bij/op haar eierstokken had, waarvan de grootste sowieso al te groot was geweest om operatief te verwijderen. Dus heel veel langer zou ze niet geleefd hebben en misschien was dit wel beter, zodat ze niet veel pijn kan krijgen door die tumoren. Maar het is cru en voelt raar en dat beeld van een naar adem snakkende Suzie krijg ik nog niet uit mijn hoofd. En dat boze gevoel blijft...